Her mektup, bir çocuğun yüreğinden dökülen özlemi, sessizce yaşadığı hüznü ve küçük mutluluk dileklerini içeriyordu. Sosyal Hizmetler ekipleri, yalnızca mektuplardaki talepleri yerine getirmekle kalmadı; o evlerin misafiri oldu, annelerin gözyaşına, çocukların sessiz çığlıklarına kulak verdi.

Yetim aile ziyaretleri hız kesmeden devam ederken, her evde bir eksikliğin, her kalpte derin bir sabrın izleri görülüyor. Belediyenin bu dokunaklı girişimi, sadece maddi yardım değil, aynı zamanda manevi bir destek olmayı da amaçlıyor.

Ekipler kimi zaman bir çay eşliğinde dert dinledi, kimi zaman küçük bir oyuncağın sevincine ortak oldu. Her ziyarette bir el tutuldu, bir cümle paylaşıldı, bir tebessüm filizlendi.

Bu anlamlı proje, yetim çocuklara yalnız olmadıklarını hissettirirken, toplumun da bu yaraya duyarsız kalmaması gerektiğini bir kez daha gözler önüne seriyor.